8 mei 2025
Op 7 mei 2025 bereikte ons het droevige bericht dat Joop van Daele, onze markante oud-trainer en geliefd lid van onze vereniging, is overleden op de leeftijd van 77 jaar. Iedereen van onze vereniging boven een bepaalde leeftijd kent de naam Joop van Daele en weet waarom hij zo bekend was, hoewel ze zelf toen nog niet geboren waren. Joop was de speler van Feyenoord die in september 1970 de strijd om de wereldbeker voor clubteams met een snoeiharde schuiver besliste: 1-0 tegen het Argentijnse Estudiantes de la Plata. Niet alleen door dat doelpunt raakte hij bekend, ook doordat de Argentijnen in die wedstrijd zijn brilletje plat stampten.
Wat velen niet weten is dat Joop al in het seizoen 1976-1977 aan onze club was verbonden als jeugdtrainer van B3 (nu zoiets als Onder-16) en A3 (Onder-18). Hij speelde toen nog bij Feyenoord. Halverwege dat seizoen vertrok hij naar Fortuna Sittard en moest hij de trainingen bij ons opgeven. Voetbal International besteedde er toen veel aandacht aan, met foto’s van een training in de sneeuw.
In 1984 kwam Joop terug bij onze club als hoofdtrainer van de Zondag A-selectie. In januari volgde hij Han van der Zeeuw tussentijds op. En direct op de eerste trainingsavond maakte hij indruk. We trainden toen nog op de strook die vroeger de gravelstrook was. In de winter dus blubberig. Joop kwam met kaplaarzen het veld op, deed wat technisch werk voor. Onze monden vielen pas echt open toen hij op die kaplaarzen voorzetten op maat afleverde. En niet eentje, maar allemaal.
Joop is altijd die liefhebber gebleven – het liefst deed hij mee in de partijspelen. Dat deden we dan ook vaak, met het mes tussen de tanden als het nodig was. Geweldige tijd, een van de gouden periodes van onze vereniging. De successen voor het eerste en tweede bleven niet uit: districtsbeker, grote KNVB-bekerstrijd, kampioen en promotie naar de hoofdklasse. Het tweede werd kampioen van Nederland. Samen met leiders Henk Markesteijn (helaas vorige maand overleden, hoe bizar eigenlijk) en Mark Kalishoek en de andere begeleiders was hij de architect van deze teams. De landelijke pers had Joop inmiddels ook gevonden en daarmee kwam onze club ook positief in het nieuws.
In de zomer van 1988 vertrok Joop naar Excelsior als hoofdtrainer in het betaalde voetbal. In 1992 was hij weer terug als opvolger van Hans van Dongen (en Hans was ook aanvoerder in de gloriejaren onder Joop), tot 1994. En later nog een enkel jaar als trainer van de Zaterdag-1. Mooi is dat hij zichzelf een keer opstelde maar dat vond de KNVB niet zo’n goed idee. In het dagelijks leven als planner bij onze toenmalige hoofdsponsor Esbi had Joop ook professioneel met een aantal van zijn spelers te maken: een behoorlijk aantal was ook werkzaam bij Esbi. Jarenlang werkte Joop samen met Sjaak van Giersbergen, een ander icoon van onze club.
Joop is altijd zeer welkom gebleven. Hij werd er nog altijd op handen gedragen. Niet alleen door zijn toenmalige spelers (de gebroeders Van Giersbergen, John Vievermans, Bert Duthler, Peter Bouw, Hans van Dongen, Henk Molenaar, Addy van der Kolk, ondergetekende, en nog veel meer), maar ook door zijn leeftijdgenoten van de soos en van het klaverjassen. Verhalen van vroeger werden alleen maar mooier. Dat kon Joop goed trouwens, verhalen vertellen, ook vanuit zijn Feyenoord-periode. Wij smulden ervan, zeker als we met oud-Zondag-1 weer eens een wedstrijdje speelden en we na afloop er nog eentje proefden.
Wij herinneren ons Joop als een icoon van onze club, een markante trainer met natuurlijk een eigen voetbalhistorie die in een jongensboek past: wie wilde nou niet het winnende doelpunt maken in een wedstrijd om de Wereldcup, nota bene in een volgepakte Kuip. Joop liep er overigens niet mee te koop. Dat maakte hem ook benaderbaar: na afloop van onze wedstrijden op zondagmiddag had Joop in de kantine alle geduld voor onze supporters om over tactiek te praten. Niet dat Joop iets veranderde: een beetje eigenwijs was hij natuurlijk ook wel. Onze club is helaas weer een bijzonder lid verloren. Maar vergeten doen we hem niet.
Wij wensen zijn vrouw Lea, zijn dochter Linda en zijn zoon Rob met hun families alle sterkte toe bij het dragen van dit grote verlies.
Namens het bestuur van de VV Papendrecht,
Peter Michielse, alias Rinus, speler onder Joop.